Potężny układ składa się właśnie z 200 tysięcy pojedynczych twardych dysków. Układ wymagał wprowadzenia innowacyjnych rozwiązań sprzętowych i software. Do chłodzenia dysków użyto cyrkulującej wody zamiast wentylatorów, ponadto – dyski upchnięto ciaśniej niż w innych układach, by kolos zajmował jak najmniej miejsca. Trzeba było przygotować także specjalne oprogramowanie, które radzi sobie z synchronizacją tak wielkiego obszaru danych. Tradycyjnie systemy projektowane są dla znacznie mniejszych układów i liczby informacji.
120 petabajtów to ośmiokrotnie więcej, niż mają największe układy wykorzystywane do tej pory. Układ, wykonany przez zespół IBM Storage Systems w Almaden będzie używany przez anonimowy „team” jako część symulacji „Fenomen realnego świata”. Być może symulacja będzie dotyczyła kwestii klimatu, może także przedstawiać rozwój wszechświata lub symulacje planetarne.
Źródło: TechCrunch