Ajay Bhatt dołączył do Intela w 1990 roku na stanowisko starszego architekta. W tym czasie komputery posiadały głównie porty szeregowe i równoległe, używane do podłączania mysz, klawiatur, drukarek i dżojstików.
Ówczesne porty miały wiele wad, jak choćby niską prędkość transmisji i niemożność uruchamiania jednocześnie podłączonych urządzeń. Dodajmy, że do uruchomienia czegokolwiek potrzebne były często niestandardowe sterowniki i karty rozszerzeń.
Aby rozwiązać te kwestie Bhatt zaproponował utworzenie nowej uniwersalnej magistrali szeregowej USB. Wymyślił, aby pojedyncze złącze zastąpiło porty szeregowe i równoległe.
Ajay BhattUSB zadebiutowało w 1995 roku, w listopadzie, i tak rozpoczął się wielki pochód standardu, który ostatecznie opanował cały świat. Nie stało się tak od razu. Standard USB był na początku traktowany przez firmy technologiczne z dużą nieufnością, przede wszystkim dlatego, że obawiały się problemów ze zgodnością.
Pierwsza generacja interfejsu USB umożliwiała dwa tryby działania o różnej przepustowości. W trybie Low-Speed USB 1.0 transfer danych następował z szybkością do 1,5 Mb/s, zaś w trybie Full-Speed – 12 Mb/s. Pierwsza generacja USB miała niemało wad, choćby niemożność używania przedłużaczy USB. Kable musiały mieć określoną, ograniczoną długość.
Nawet Intel miał kilka zastrzeżeń ale ostatecznie poparł wynalazek Bhatta, a nieco później uczynił znacznie więcej. Otóż szefowie Intela zadecydowali, że wynalazek będzie wolny od opłat licencyjnych. W rezultacie ani Intel ani Bhatt nie zarobili żadnych pieniędzy za wysiłek włożony w opracowanie technologii USB.
Bhatt został jednak doceniony przez Intela. Aktualnie jest głównym technologiem największego na świecie producenta układów scalonych. Intel sowicie wynagrodził Bhatta za wkład w rozwój technologii złączy komputerowych.
Źródło: techspot