W ramach najnowszych badań uczeni wskazali nawet, która z różnic dzielących planety może w największym stopniu odpowiadać za to, życie na Marsie nie istnieje. Okazuje się, że najpewniej jest nią rozmiar. Średnica Marsa wynosi zaledwie 53% średnicy Ziemi. To ma uniemożliwiać utrzymywanie się na powierzchni Czerwonej Planety substancji lotnych, które są niezbędne do powstania i przetrwania życia jakiego znamy. W szczególności mowa o wodzie.
„Los Marsa był przesądzony od samego początku.”, powiedział planetolog Kun Wang z Uniwersytetu Waszyngtona w St. Louis. „Prawdopodobnie istnieje próg wielkości planet skalistych, po przekroczeniu którego te są w stanie zatrzymać wystarczającą ilość wody, by nadawały się do zamieszkania i umożliwiały tektonikę płyt. Próg ten prawdopodobnie znajduje się powyżej masy Marsa.”
Tajemnicza przeszłość Czerwonej Planety
Warto przypomnieć, iż uważa się, że dawno temu na powierzchni Marsa występowała woda. Miała tworzyć jeziora, rzeki, a nawet oceany. Dziś jednak jest to miejsce suche i pustynne. Jedyna woda znajdująca się na jego powierzchni jest zamarznięta na biegunach.
Przejście od stosunkowo mokrej planety do tak suchej, jaką jest dzisiaj, często przypisywane jest kwestii utracenia przez Marsa pola magnetycznego. Możliwe jednak, że także inne czynniki odkrywają rolę w zatrzymywaniu substancji lotnych planet – takie jak grawitacja powierzchniowa. Przyciąganie grawitacyjne Ziemi jest 2,66 razy silniejsze niż przyciąganie grawitacyjne Marsa. Dlatego też Wang i jego zespół postanowili się temu tematowi przyjrzeć.
Odpowiedź skrywana w meteorytach z Marsa
Badacze zbadali zawartość potasu w marjsańskich meteorytach – skałach, które miliony, a nawet miliardy lat temu zostały wystrzelone z wnętrza Marsa przez uderzenia planetoid lub komet, a z czasem trafiły na Ziemię. Potas jest umiarkowanie lotnym pierwiastkiem i został wykorzystany jako znacznik dla innych lotnych pierwiastków i związków. To dlatego, że względny stosunek izotopów potasu jest silnym wskaźnikiem ubytku substancji lotnych we wnętrzach planet, ponieważ są one niewrażliwe na procesy magmowe i parowanie będące skutkiem kolizji z innym ciałem.
W sumie zespół uczonych przeanalizował skład 20 marsjańskich meteorytów. Ich skład porównano następnie do składu trzech innych obiektów znajdujących się w Układzie Słonecznym – obiektów o różnej masie. Chodzi o Ziemię, Księżyc oraz asteroidę Westa. Wyniki pokazały, że podczas formowania się Mars stracił więcej substancji lotnych niż Ziemia, ale zachował więcej niż Księżyc i Westa, które są znacznie mniejsze i suchsze niż Mars.
Badania nie bez znaczenia
Odkrycie dokonane przez naukowców może wpłynąć na to, jak od teraz będzie postrzegana historia Marsa. Dotychczasowe badania pokazywały, że Mars był dawno temu bardzo mokrą planetą. Kto wie, być może nie była aż tak mokra, jak sądzono.
Wyniki badań mogą pomóc również w poszukiwaniach egzoplanet nadających się do zamieszkania. Dzięki nim być może będziemy w stanie wykluczyć planety zbyt małe, aby mogła występować na nich woda w stanie ciekłym.
„Rozmiar egzoplanety to jeden z parametrów, który najłatwiej określić.”, stwierdził Kun Wang. „W oparciu o rozmiar i masę planety wiemy teraz, czy jest ona prawdopodobnym domem dla życia, ponieważ czynnikiem w szczególności decydującym o jej retencji lotnej jest jej rozmiar.”
Źródło: EurekAlert / fot. tyt. NASA EO/Joshua Stevens; NOAA; JPL-Caltech/USGS; Sean Garcia/WU