RDS-1 zostałą wyprodukowana w kompleksie Chelyabinsk-40 i zdetonowana 29 sierpnia 1949 roku na poligonie atomowym koło Semipałatyńska (dzisiejszy Kazachstan). Siła wybuchu miała ekwiwalent 22 000 ton trotylu. Podobną moc osiągnęła bomba zrzucona na Hiroszimę.
Radziecki wybuch nuklearny w kolorze
Pierwszy radziecki test atomowy mogliśmy do tej pory oglądać w czerni i bieli w niezbyt zadowalającej jak na dzisiejsze czasy jakości. Na kanale Neural Networks and Deep Learning pojawił się jednak podrasowany materiał.
Film został poddany procesom interpolacji rozdzielczości do 4K, odszumiania, kolorowania i dodania klatek pośrednich dla zwiększenia płynności. W podniesieniu jakości brała udział sztuczna inteligencja. Wykorzystano narzędzia DAIN App, DeOldify i Topaz Video Enhance AI. Efekt nie jest doskonały – widać m.in. fluktuacje jasności i kolorów. Mimo wszystko robi wrażenie:
Na kanale znajdują się też inne ciekawe materiały, m.in. pokolorowany wybuch bomby atomowej w Nagasaki:
Bomba atomowa – zasada działania
Każda broń tego typu wykorzystuje materiał rozszczepialny czyli taki, którego atomy można łatwo podzielić przez bombardowanie ich neutronami. Najczęściej wykorzystywane są izotopy uran U-235 i pluton Pu-239.
Aby bomba atomowa wybuchła, potrzebna jest lawinowa reakcja jądrowa. Żeby jednak zaszła, musi zostać przekroczona tzw. masa krytyczna.
W chwili wybuchu bomby atomowej powstaje kula ognia o temperaturze kilku milionów stopni. Powietrze pod wpływem ciepła gwałtownie rozszerza się powodując powstanie fali uderzeniowej niszczącej budynki, pojazdy i elementy infrastruktury. Impuls elektromagnetyczny wywołuje spięcia w obwodach i dewastację wszelkich urządzeń elektrycznych. Eksplozji towarzyszy promieniowanie przenikliwe i skażenie promieniotwórcze, które powoduje chorobę popromienną i na długi czas (miesiące a nawet lata) uniemożliwia zamieszkanie terenu.