Staruszka wśród gwiazd
Wspomniana gwiazda – SMSS J200322.54-114203.3 – położona jest w halo Drogi Mlecznej, w odległości około 7500 lat świetlnych od nas. Wygląda na to, że jest ona niezwykle stara i należy do drugiej generacji gwiazd powstałych we Wszechświecie. Być może ma ona nawet 13 miliardów lat.
Na podstawie przeglądów nieba stwierdzono, że w porównaniu z innymi gwiazdami w jej wieku SMSS J200322.54-114203.3 posiada szczególnie małe stężenie metali. Jeszcze dziwniejsze jest jednak to, że spośród metali najwięcej zawiera ona tych cięższych, takich jak cynk, uran, europ czy złoto.
„Gwiazda na którą patrzymy ma stosunek żelaza do wodoru około 3000 razy niższy niż Słońce – co oznacza, że jest bardzo rzadkim okazem: czymś co nazywamy gwiazdą ekstremalnie ubogą w metale.”, powiedział doktor David Young, jeden z autorów pracy poświęconej gwieździe, opublikowanej w czasopiśmie Nature. „Niemniej, fakt że zawiera ona znacznie większe niż oczekiwano ilości niektórych cięższych pierwiastków oznacza, iż jest ona jeszcze bardziej wyjątkowa – to prawdziwa igła w stogu siana.”
Wiek gwiazd a ich skład
Pierwsza generacja gwiazd powstałych we Wszechświecie składała się głównie w wodoru i helu. Cięższe pierwiastki powstały dopiero wtedy, gdy te gwiazdy zakończyły swój żywot, a następnie wybuchły jako supernowe lub zapadły się w gwiazdy neutronowe czy czarne dziury. Gdy dochodziło do zderzeń gwiazd neutronowych, powstawały jeszcze cięższe pierwiastki, które były rozsiewane po Wszechświecie.
Druga generacja gwiazd – z których niektóre istnieją do dziś – narodziła się w środowisku, które już zawierało cięższe pierwiastki. Zatem i one same zawierały ich pewne ilości. Jednak nawet zderzenie się dwóch gwiazd neutronowych nie wyjaśnia, dlaczego SMSS J200322.54-114203.3 posiada aż tyle ciężkich metali.
Efekt rzadkiej eksplozji
Rzecz jasna, naukowcy postanowili znaleźć inne wyjaśnienie składu gwiazdy. To im się udało. Ich zdaniem J200322.54-114203.3 musiała narodzić się na drodze hipotetycznej eksplozji znacznie potężniejszej niż wybuch supernowej. Zawartość metali ciężkich w gwieździe podobno odpowiada temu, co zostałoby wyrzucone z pierwotnej gwiazdy o masie 25 Słońc przechodzącej w rzadki typ hipernowej. Ta pierwotna gwiazda musiała wirować bardzo szybko i posiadać bardzo silne pole magnetyczne.
„Znajdujemy teraz obserwacyjne dowody bezpośrednio wskazujące na istnienie innego rodzaju hipernowej, wytwarzającej wszystkie stabilne pierwiastki w układzie okresowym – eksplozji zapadającego się jądra szybko wirującej, masywnej gwiazdy o silnym polu magnetycznym.”, powiedziała Chiaki Kobayashi, jedna z badaczek. „To jedyna rzecz, która wszystko wyjaśnia.”
Wnioski wyciągnięte z obserwacji SMSS J200322.54-114203.3 i późniejszych badań na jej temat sugerują, że opisany typ hipernowej mógł być ważnym źródłem metali ciężkich we wczesnym, Wszechświecie. Kto wie, być może kiedyś astronomowie natrafią na inne gwiazdy powstałe w podobny sposób i wówczas dowiemy się na temat takich eksplozji jeszcze więcej.
Źródło: ASTRO 3D, fot. tyt. NASA/GSFC/Dana Berry