Zobacz, jak czarna dziura rozrywa gwiazdę na epickiej animacji

Nieczęsto zdarza się, że czarna dziura dosłownie rozgrywa gwiazdę na strzępy. Jak informuje NASA, w typowej galaktyce takie zdarzenie ma miejsce średnio raz na 10 tysięcy lat. Mimo to, niejednokrotnie astronomowie mieli okazję je obserwować i na podstawie tych obserwacji stworzyli niesamowitą animację, dzięki którym my możemy się mu dokładnie przyjrzeć.

Kres istnienia gwiazdy

Omawiane zdarzenie – zdarzenie rozerwania gwiazdy przez supermasywną czarną dziurę – określa się mianem zakłóceń pływowych. Co ciekawe, w jego ramach gwiazda doświadcza tak zwanej spaghettifikacji (oczy Cię nie mylą, tak właśnie się to nazywa), zjawiska polegającego na pionowym rozciągnięciu oraz horyzontalnym ściśnięciu w podłużny kształt, przypominający makaron spaghetti.

Grawitacyjne siły pływowe, takie jak te, za sprawą których Księżyc wpływa na ziemskie przypływy i odpływy, najpierw przyciągają w kierunku czarnej dziury zewnętrzne warstwy atmosfery gwiazdy, a potem, kolejne i kolejne. Z czasem ta przestaje istnieć, a jej materię czeka różny los.

Animacja trzymająca w napięciu

Autorami wspomnianej animacji są badacze z Deutsches Elektronen-Synchrotron (DESY) – laboratorium fizyki i ośrodka badawczego zlokalizowanego w Hamburgu, w Niemczech. Przedstawia ona gwiazdę z gwiazdozbioru Delfina, która znalazła się niefortunnie blisko supermasywnej czarnej dziury będącej centralnym punktem jej galaktyki. Wówczas połowa materii gwiazdy została wystrzelona z dala od czarnej dziury, w różne zakątki kosmosu, podczas gdy druga połowa utworzyła jasny dysk akrecyjny. Co ciekawe, układ ten stanowi w zasadzie potężny, naturalny akcelerator cząstek.

Zaskakujący jest fakt, że czarna dziura przedstawiona na animacji pochłonęła zaledwie 1% masy gwiazdy. Materia stanowiąca tę masę przekroczyła tak zwany horyzont zdarzeń – granicę, z zza której nie jest w stanie uciec nawet światło.

Cóż, uczeni z Deutsches Elektronen-Synchrotron (DESY) wiedzą, jak tworzyć kosmiczne animacje. Ta nie dość, że wygląda niesamowicie, to trzyma w napięciu. Jest to zasługą zarówno odpowiedniego kadrowania, jak i cięcia scen, a także dobranej muzyki.

Źródło: LiveScience, fot. tyt. Deutsches Elektronen-Synchrotron