Lockheed Martin ujawnił plany SR-72 „Son of Blackbird”, hipersonicznego samolotu bez załogi, który ma wystartować w 2025 roku. Oczekuje się, że ten wysoce oczekiwany projekt, o którym mówi się, że jest ściśle tajny dla Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych przekroczy prędkość 4000 mil na godzinę (6 437 km / h), co czyni go najszybszym samolotem, jaki kiedykolwiek opracowano. Z podobnym przeznaczeniem jak jego poprzednik, ceniony SR-71 „Blackbird”, SR-72 ma prowadzić operacje wywiadowcze, obserwacyjne i rozpoznawcze.
SR-72 jest uważany za naturalnego następcę SR-71 „Blackbird”, który dzierżył tytuł najszybszego załogowego samolotu aż do jego wycofania w 1998 roku. SR-72 będzie jednak różnił się tym, że będzie samolotem bezzałogowym, hipersonicznym i wielokrotnego użytku. Dodatkowo, podejrzewa się, że SR-72 posłuży jako platforma dla nowej broni High-Speed Strike Weapon (HSSW) firmy Lockheed Martin, zwiększając jej możliwości uderzeniowe.
Ten zaawansowany system uzbrojenia został zaprojektowany do wystrzeliwania broni hipersonicznej z niespotykanymi dotąd prędkościami, utrzymując te prędkości przez dłuższy czas. Cechy te sprawiają, że SR-72 jest idealnym wyborem do atakowania celów w niebezpiecznych środowiskach, gdzie konwencjonalne samoloty załogowe byłyby zbyt powolne i ryzykowne.
Lockheed Martin pracuje obecnie nad nowym samolotem o nazwie S-72, znanym również jako „Skunk Works”. Samolot ten, który ma mieć około 31 metrów długości, ma wejść do służby do 2030 roku, zgodnie z planem USAF dotyczącym opracowania hipersonicznej broni uderzeniowej do 2020 roku. Podczas gdy Lockheed Martin omawiał tę koncepcję z urzędnikami państwowymi, nie zapewnił jeszcze finansowania dla demonstratora lub silnika.
S-72 może potencjalnie zmienić zasady wojskowego wykorzystania samolotów. Zaprojektowany do autonomicznego działania, samolot ten może zrewolucjonizować sposób wykonywania misji. Jego niesamowita prędkość, przekraczająca 6000 kilometrów na godzinę, ma ogromne znaczenie dla wojska, ponieważ pozwala na szybkie podróżowanie do miejsc docelowych. Na przykład, lot z USA do Europy z taką prędkością zająłby zaledwie półtorej godziny.
Według National Interest, technologia silników odrzutowych znacznie się rozwinęła od czasu opracowania SR-71 prawie 60 lat temu. Jednak aby odnieść sukces na dzisiejszym polu bitwy, potrzebna jest bardziej zaawansowana forma napędu, aby osiągnąć prędkości, do których SR-72 będzie zdolny.
Do tej pory prędkości te udawało się osiągać jedynie samolotom demonstracyjnym. Podczas gdy tradycyjne silniki turboodrzutowe i turbowentylatorowe są wystarczające do napędzania samolotu przy prędkościach poddźwiękowych podczas startu i lądowania, nie są one w stanie utrzymać prędkości hipersonicznych. Chociaż istnieją silniki odrzutowe zdolne do napędzania samolotu przy prędkościach hipersonicznych, nie można ich wykorzystać do startu i lądowania. W związku z tym SR-72 wymaga silnika, który może spełnić oba wymagania.
W związku z tym, program SR-72 poświęcony jest opracowaniu hipersonicznego układu napędowego w pełni wielokrotnego użytku, opartego na turbinowym cyklu kombinowanym. Ten układ napędowy jest formą silnika odrzutowego “oddychającego powietrzem”, który łączy silniki turbowentylatorowe powszechnie spotykane w nowoczesnych samolotach taktycznych z naddźwiękowym silnikiem spalinowym typu ramjet (znanym również jako scramjet).
Taka kombinacja pozwala na osiągnięcie i utrzymanie prędkości przekraczającej Mach 5, a potencjalnie nawet przekraczającej Mach 10.
źródło: National Interest / fot. Lockheed Martin