Skąd się wzięła nazwa Bluetooth?
Na początku skupmy się na nazwie Bluetooth, którą wymawia się poprawnie po polsku jako „blutuf” (ˈblu:tu:θ/), nie zaś „blutacz” lub „blutucz”, jak zwykło mawiać wielu Polaków. Blue tooth oznacza dosłownie w języku angielskim „niebieski ząb”, co samo w sobie daje już dobrą wskazówkę w temacie dalszych poszukiwań. Nazwa standardu łączności bezprzewodowej krótkiego zasięgu pochodzi od przydomku pierwszego króla duńskiego, Haralda Sinozębego (duń. Blåtand). Dlaczego?
Harald Sinozęby (ang. Harald Bluetooth) około roku 970 zjednoczył rywalizujące ze sobą rody jarlów z Danii i Norwegii. Tak samo skutecznie zdaniem Jima Kardacha, prezesa i założyciela Bluetooth Special Interest Group (SIG), łączyć ze sobą urządzenia miała nowa technologia opracowana przez naukowców firmy Ericsson w 1994 roku.
Według strony internetowej Ericsson, nazwa Bluetooth miała być tymczasowa i wykorzystywano ją przede wszystkim jako nazwę kodową podczas prac nad projektem. Kiedy ten został ukończony i trzeba było wybrać stałą nazwę, zaproponowano kilka, w tym RadioWire i PAN (Personal Area Networking), ale ostatecznie postanowiono pozostać przy znanej do dziś nazwie Bluetooth.
Co oznacza logo Bluetooth?
Co ciekawe, nie tylko nazwa ma swoje korzenie w historii Skandynawii. Logo standardu Bluetooth ma swoje znaczenie. Widnieją w nim runy wiązane z alfabetu runicznego znanego jako fuþark młodszy. Haglaz (ᚼ) oraz Berkanan (ᛒ) są odpowiednikami wielkich liter H oraz B, inicjałów Hararlda Blåtanda. To właśnie runa ᛒ, czyli pierwsza litera przydomku wzmiankowanego tu króla, połączona z ᚼ, pierwszą literą jego imienia, tworzy symbol kojarzący się nieodłącznie z Bluetooth.
Logo Bluetooth. | Źródło: Bluetooth SIG
No to teraz przyznajcie się, ilu z Was już wcześniej o tym wiedziało? 🙂
Źródło: mat. własny