Odbiornik JZ1500E jest tzw. środkowym modelem z serii OLED japońskiego producenta. Wyżej pozycjonowany JZ2000E oferuje bardziej zaawansowany system audio, natomiast niższe: JZ1000E oraz JZ980E zostały wyposażone w standardowy panel OLED. Warto przypomnieć, że recenzowany JZ1500E oraz JZ2000E dysponują panelem Master HDR Professional Edition, zapewniającym m.in. wyższy poziom jasności. Przekłada się to na lepsze wrażenia w trakcie oglądania materiałów w szerokim zakresie dynamiki. Urządzenie zostało wyposażone w organiczną matrycę o częstotliwości odświeżania 120 Hz oraz dysponuje rozdzielczością 3680 x 2160.
Pierwsze wrażenia
Telewizor w kwestii wizualnej, design do złudzenia przypomina model HZ1000, który testowałem w listopad 2020 r. Odbiornik został osadzony na jednoelementowej, czarnej, solidnie wykonanej, metalowej podstawie, która umożliwia użytkownikowi obrócenie TV o kilka stopni w lewą lub prawą stronę. Rozwiązanie to pozwala ustawić urządzenie pod optymalnym kątem, w zależności od miejsca oglądania. Przestrzeń między dolną krawędzią telewizora, a blatem pozwala na ulokowanie przez OLED 65” JZ1500E soundbara.
Pierwsza konfiguracja przebiegła poprawnie. W recenzowanym egzemplarzu zainstalowana została nowa wersja oprogramowania o Nr 3.124 (4K 120Hz, VVR, HFR, Dolby Vision VRR do 60 Hz). Ponadto pojawiła się aplikacja Apple TV+.
Obraz – Master HDR Professional Edition
Topowa jakość obrazu to zawsze główny wyróżnik OLEDów Panasonic. Tym razem było nie inaczej. Podczas kilku pierwszych godzin eksploatacji sprzętu odniosłem wrażenie, że producent zastosował bardziej surowe podejście do kwestii kalibracji poszczególnych trybów obrazu (poziomU kolorów, jasności, ostrości itp.), Jak się później okazało nic bardziej mylnego, gdyż przed JZ1500E miałem okazję korzystać z OLEDa innej firmy, który – mówiąc potocznie – miał ewidentnie podkręcone fabryczne ustawienia. Być może zabrzmi to górnolotnie, ale obraz emitowany przez testowany TV Panasonic można skategoryzować jako taki, który wiernie odwzorowuje zamysł/założenia twórców filmowych.
Po wyświetleniu białej testowej planszy na ekranie TV mogę śmiało stwierdzić, że miała ona jednorodny wygląd. Odbiornik dobrze radzi sobie w upscalingiem treści w słabszej jakości, a to za sprawą procesora HCX Processor PRO AI.
Telewizor świetnie spisuje się w trakcje emisji treści w szerokim zakresie dynamiki. W czasie seansu Interstellar (4K HDR10) w kilku wymagających scenach (np. baza kosmiczna) nie występowało tzw. gubienie szczegółów w cieniach. Filmy w Dolby Vision w opcji DV IQ wyglądają bardzo dobrze, czuć moc możliwości, jakie niesie panel Master HDR Professional Edition, zapewniając wyższą szczytową luminancję w porównaniu do tradycyjnych matryc organicznych.
W ustawieniach fabrycznych znajdziemy kilka trybów obrazu. W moim odczuciu dla treści HDR10 najlepiej wypada Filmmaker oraz Kino domowe. Różnice między tymi opcjami podczas wieczornych seansów są minimalne np. w kwestii płynności ruchu, ostrości, redukcji szumów, korekcji rozdzielczości. Inaczej wygląda sytuacja odnośnie oglądania TV w dzień. Tu lepiej wypada Filmmaker, gdyż docelowo ma włączony czujnik otoczenia, gwarantujący dostosowanie jasności ekranu do warunków panujących w pomieszczeniu.
Analogicznie wygląda sytuacja odnośnie materiałów SDR, przy czym różnice w ciągu dnia między Kino domowe, a Filmmaker są bardziej zauważalne. Obraz z pierwszego trybu jest zbyt ciemny. Ważna uwaga: w przypadku dość dużego nasłonecznienia pomieszczenia użytkownik będzie zmuszony wybrać tr
Jak zawsze przy okazji recenzji Panasonic warto wspomnieć o „Dynamic Range Remaster” – rozwiązaniu uwypuklającym jasność i kontrast. Opcja ta jest bardzo przydatna dla materiałów w SDR (telewizja kablowa).
Płynność ruchu możemy regulować za pomocą Intelligent Frame Creation, która wygląda identycznie, jak w modelach z 2020 r. serii HZ. Do wyboru mamy trzy warianty fabryczne – trochę mało, biorąc pod uwagę, że opcje „minimalna” i „pośrednia” dzielą znaczne różnice w kwestii działania (efektu) upłynniacza. Mamy jednak możliwość optymalnego wyboru ustawienia płynności: wystarczy, wybrać kategorię „Użytkownika” , a następnie: „Płynność Filmu”, „Redukcja smużenia” (10 stopniowa skala obu kategorii) dokonać korekty według własnych preferencji. „Wstawienie czarnej ramki” – to rozwiązanie zapewne zainteresuje np. graczy, gdyż zmniejsza ono rozmycie ekranu. Niestety minusem funkcji jest bardziej widoczne tzw. migotanie obrazu.
Odbiornik JZ1500E użytkowałem w okresie świąteczno-noworocznym, kiedy zwykle korzystam z TV dużo więcej niż w innej części roku. Po wielu długich seansach filmowych mogę śmiało powiedzieć, że egzemplarz ten to absolutny „Top Topów” w kategorii jakość obrazu – prawdziwy killer.
System audio – powyżej średniej
Spotkałem się z opinią, że dźwięk emitowany przez Panasonic JZ1500E jest przecięty. W mojej ocenie jest zdecydowanie powyżej średniej, ba śmiem twierdzić, że w kategorii system audio, recenzowane urządzenie w porównaniu do konkurencyjnych modeli wypada bardzo dobrze. Oczywiście jest słabszy niż wyżej pozycjonowany JZ2000E, czy Sony A90J. Nie zapominajmy jednak, że oba te telewizory są droższe od testowanego odbiornika.
Producent wyposażył TV w system o mocy 50W w tym 20W to głośnik niskotonowy, który spisuje się naprawdę dobrze. W systemie znajdziemy kilka ustawień, które pozwolą nam uwypuklić niskie pasmo np. „Wzmocnienie basów”, czy tzw. suwak do korekty +/- „Tony niskie”. W przypadku emisji wysokich oraz średnich tonów produkt zasługuje na dobrą notę.
Od kilku lat znakiem rozpoznawczym OLED-ów Panasonic w menu dźwięku jest kategoria „Dookólny”. Jej głównym zadaniem jest tworzenie tzw. przestrzeni / surround. Użytkownik ma do wyboru kilka ustawień m.in.: „Dookólny-kino”, „Dookólny–stadion”. Różnice pomiędzy poszczególnymi wariantami czasem są minimalne, ale wszystko w głównej mierze zależy od rodzaju przeglądanych treści. W mojej opinii podczas słuchania np. muzyki z serwisu YouTube najlepiej sprawdzał się Tryb „Muzyka” z włączonym „Dźwięk dookólny Dolby”, podczas seansów filmowych najczęściej korzystałem z Trybu „Standard” z „Dookólny – kino prof.”.
Warto również wspomnieć o funkcji „Ulepszenie dialogów”, która realnie poprawia jakość emitowanych treści np. w słabo udźwiękowionych filmach.
Telewizor jest zgodny z formatem Dolby Atmos, lecz brak głośników skierowanych ku górze w tym urządzeniu nie pozwala uzyskać poprawnego efektu tzw. dźwięku obiektowego.
Muszę uczciwie przyznać, że Panasonic TX-65JZ1500E w kategorii systemu audio pozostawił po sobie miłe wspomnienia.
My Home Screen – wydanie 6.0
Bez wątpienia działanie systemu My Home Screen nie powala – jest to jeden z najsłabszych punktów OLED JZ1500E. Podczas użytkowania urządzenia dało się zauważyć tzw. lagi, krótkie zawieszenia, przestoje systemu podczas nawigacji TV np. przy włączaniu aplikacji lub wprowadzeniu zmian w ustawieniach menu.
Również w tym roku pojawiła się identyczna niedogodność, co w zeszłorocznym modelu 55” HZ1000, a mianowicie – w trakcie przełączania programów (TV kablowa moduł Cl+) najpierw na wybranym kanale pojawiał się dźwięk, a dopiero po kilku sekundach – obraz.
Menu wygląda identycznie jak w egzemplarzach z 2020 r. – jest wyświetlane na półprzezroczystych/czarnych planszach, zajmując prawie cały ekran TV. W kwestii wizualnej (grafika) nie uległo ono żadnym istotnym zmianom.
Na pokładzie telewizora znajdziemy kilka aplikacji VOD. Podczas testowania wybranych apek m.in.: Chili TV, Rakuten TV, TVP VOD, Netflix, wszystkie wymienione platformy działały bezproblemowo. Materiały z serwisu YouTube w 4K z HDR w 60 kl/s odtwarzały się poprawnie. Niestety w bazie aplikacji „Apps Market” brak kilku istotnych pozycji np. Player, HBO GO, Tidal, Spotify, Polsat Box GO. Dla wielu może okazać się to pewnego rodzaju problemem.
W pilocie producent zainstalował wbudowany mikrofon. W chwili obecnej jednak użytkownik nie może korzystać z nawigowania urządzeniem za pomocą komend głosowych, gdyż „Aktualnie w danym regionie nie ma dostępności usług głosowych” (taką informację znajdziemy w systemie TV). Teoretycznie opcjonalnie sterowanie odbiornikiem odbywa się za pomocą np. zewnętrznego inteligentnego głośnika, który oczywiście wcześniej musimy indywidualnie skonfigurować.
W odbiorniku znajdziemy złącze HDMI 2.1, które po ostatniej aktualizacji powinno obsługiwać 4K 120Hz, VVR, HFR, Dolby Vision VRR do 60 Hz.
Współpraca z zewnętrznym dyskiem (m.in. Western Digital 1TB typu HDD), podłączonym przez port USB 3.0, zawierającym multimedia o łącznej pojemności około 330 GB, jest na bardzo dobrym poziomie. System TV szybko wczytał i poprawnie skatalogował foldery/pliki zapisane na dysku. Podczas przeglądania filmów użytkownik ma możliwość ich podglądu, co ułatwia identyfikację materiału. Niestety nadal brak kompatybilności dla treści zapisanych w kontenerze AVI, z kodekiem MJPEG – brak odtworzenia tego typu plików. Na plus w aplikacji obsługującej multimedia uważam funkcję przeznaczoną do filtrowania treści m.in.: zdjęcia, video, muzyka. Na minus – layout, który mówiąc delikatnie przypomina ten z starszych wersji Windows. W przypadku JZ1500E, który jest produktem premium, wypadałoby żądać od producenta większej dbałości w kwestii estetyki.
Pilot i przewodnik programowy
Pilot masywny, dość ciężki, choć nie można odmówić producentowi solidności w wykonaniu tego akcesorium. Prezentuje się ono znacznie lepiej, niż to dołączone do zeszłorocznego modelu. Front został pokryły szarym, szczotkowanym plastikiem, a przyciski są wykonane z gumy (syntetyk). Dużym plusem, jak zawsze w przypadku Panasonic, jest możliwość przypisania pod klawiszem „MyApps” konkretnej/ulubionej aplikacji. Do komunikacji z TV jest wykorzystane łącze Bluetooth, co bez wątpienia ułatwia nawigację.
Przewodnik programowy pod względem wizualnym prezentuje się identycznie, jak w modelach z lat ubiegłych – tu producent nie wprowadził żadnych zmian. W górnym lewym rogu mamy podgląd na obecnie oglądany kanał. Tempo nawigacji oraz responsywność TV Guide jest na przyzwoitym poziomie.
Kilka słów podsumowania
Panasonic OLED TX-65”JZ1500E to bez dwóch zdań killer w kategorii jakości obrazu. Jest to jeden z najlepszych telewizorów z 2021 r. w tej kategorii (TOP 3). Szeroka paleta barw, wysokie możliwości w kwestii luminancji (bardzo dobry efekt HDR), perfekcyjna czerń, panel specjalnie dostrojony przez japońskich inżynierów – to wszystko gwarantuje użytkownikowi świetne wrażenia podczas seansów filmowych. Zawsze testując odbiorniki Panasonic nie mogę oprzeć się wrażeniu, z jaką starannością i dbałością firma podchodzi do detali w kwestii obrazu (kalibracji, trybów obrazu, harmonijnego połączenia, m.in. jasności, kolorów, temperatury barw).
System audio w recenzowanym egzemplarzu, jak już wspomniałem, jest powyżej średniej. Niskie tony są uwypuklone, a średnie i wysokie pasmo wraz z funkcją „Dookólny” daje satysfakcję w trakcie eksploatacji sprzętu.
Panasonic odrobił w dużej mierze lekcję z ubiegłego roku (model HZ1500E) w temacie pilota. Został on zdecydowanie lepiej wykonany oraz otrzymał wbudowany mikrofon. Niestety nadal brak podświetlanej klawiatury, którą znajdziemy w konkurencyjnych modelach. Jeśli chodzi o system oraz bazę aplikacji, od produktu w cenie nieco powyżej 10 tys. zł oczekiwałbym czegoś więcej. I w tym miejscu należy głośno powiedzieć: Japończycy muszą trochę lepiej się postarać w kwestii optymalizacji software oraz wdrożenia kompatybilności do obsługi starszych formatów multimedialnych (są one obsługiwane przez OLEDy Sony, Philips, LG).
Ponadto na duży plus obrotowa podstawa, która w przypadku np. ulokowania telewizora we wnęce ułatwia dostęp do złącz HDMI, USB, znajdujących się na tylnej ścianie odbiornika.